Rat ne donosi i ne stvara ništa dobro nikome ni jednoj državi narodu niti čovečanstvu globalno…

Uvek se zalažite za mir i prijateljsva naroda. Opet u neku ruku koliko god izgledalo apsurdno, rat je doneo neka tehnološka otkrića(dostignuća) odnosno izume koji su i dan danas aktuelni i još uvek se koriste u više manjoj meri svakodnevno. Uglavnom ova otkrića koja će te pročitati su vezana za vojsku, I prvi svetski rat kao i za II svetski rat .

Koja su to saznaćemo iz narednih redova teksta….

1. Radar

Ser Robert Votson-Vat je razvio moderan radar 1935. godine, a kada je Drugi svetski rat izbio četiri godine kasnije, radar se pokazao kao korisno sredstvo u rukama Britanije i njenih saveznika. Radarski sistemi koriste radio talase da bi otkrili pokretne objekte emitovanjem mikrotalasa koji se odbijaju o predmete na njihovom putu. Od samog početka, upotreba radara radi praćenja objekata u vazduhu i na moru ima širok spektar.

2. Banke krvi

Naravno, povrede na bojnom polju su deo rata, a mnoge povrede zahtevaju neophodnu transfuziju krvi kako bi se spasili životi. Pre Prvog svetskog rata, ranjeni vojnici su često umirali od gubitka krvi kada ne bi bio dostupan kompatibilan davalac krvi. Naučnik Pejton Rous je to promenio kada je razvio način da se očuva sveža krv dodavanjem slanog rastvora natrijum-citrata i dekstroze, što je omogućilo da krv skladištena na hladnom mestu ostane upotrebljiva i do mesec dana. Prvu banku krvi su osnovale američke snage u Belgiji 1917. godine.

3. Ultrazvuk

Kako su nemačke podmornice postajale glavni faktor u Prvom svetskom ratu, Britanci su ustanovili da je od vitalnog značaja da pronađu metod otkrivanja zaronjenih vozila. Hidrofoni su bili neefikasni jer stacionarne podmornice nisu pravile nikakav zvuk, tako da se, umesto toga, britanska mornarica okrenula ultrazvuku – vrsti podvodnog određivanja daljine eha.

Sistem koji su razvili, poznat kao ASDIC (Anti-Submarine Detection Investigation Committee), emitovao je impulse koje su hidrofoni mogli pokupiti, a vreme između impulsa i odjeka ukazivala je na udaljenost od podvodnog objekta. Razvoj ASDIC-a nastupio je prekasno za Prvi svetski rat, ali u trenutku kada je došao Drugi svetski rat, tehnologija je dodatno napredovala do sonara, koji je bio ključno sredstvo protiv nemačke flote podmornica.

4. Sintetičko gorivo

Tehnologija za razvoj tečnih goriva iz uglja nastala je u Nemačkoj 1913. godine sa hemičarem Fridrihom Bergiusom. Tokom Drugog svetskog rata, postrojenja koja su koristila Bergiusov metod obezbeđivala su Nemačku njenim primarnim izvorom sintetičkog goriva za razne namene, uključujući avionsko gorivo, naftu, gume, amonijak i metanol.

Nakon rata, zbog svoje saradnje sa zloglasnom IG Farben korporacijom tokom nacističkih godina, Bergius je odlučio da napusti Nemačku, na kraju stigavši u Argentinu. Međutim, proces koji nosi njegovo ime još uvek je u upotrebi, a obezbeđuje nekoliko hiljada tona goriva samo u Kini svakog dana.

5. Radio široke upotrebe

Radio uređaji su bili nepraktično veliki početkom Prvog svetskog rata. Međutim, interesovanje za boljim, prenosnijim radio sistemima dovelo je do stalnog razvoja i brzih poboljšanja. Kako privatne kompanije, tako i signalni korpus, ulagali su velike napore u razvoj boljih i efikasnijih vakuumskih cevi, prijemnika i odašiljača, čime su radio jedinice postale manje i u stanju da proizvode mnogo bolji kvalitet zvuka. Kada se borba završila, radio se lako prebacio u oblast potrošača, postavši kultno obeležje zabave širom sveta u toj eri.

6. Mikrotalasna pećnica

Osim što je putovanje avionom učinilo mnogo bezbednijim, upotreba radara je na kraju dovela do pojave ovog, sada sveprisutnog, kuhinjskog aparata. Dok je radio sa magnetronom početkom 1940-ih godina, istraživač Persi L. Spenser je primetio da su radio-talasi koje je emitovao uređaj topili čokoladu u njegovom džepu. Nakon daljeg eksperimentisanja sa kukuruzom kokičarem, Spenser je razvio namenski uređaj, a 1945. godine je Rajteon (Raytheon), kompanija za koju je Spenser radio, patentirala prvu mikrotalasnu pećnicu.

7. Internet

Dok mi uglavnom smatramo internet sredstvom za društvene mreže i surfovanje, postojalo je vreme kada su globalnu kompjutersku mrežu videli pre svega kao vitalno sredstvo odbrane od trećeg svetskog rata. Svetska mreža je nastala u okviru projekta iz 1960. godine koji je finansiralo Ministarstvo odbrane, pod nazivom ARPANET (Advanced Research Projects Agency Network), inicijative za povezivanje svih superkompjutera u SAD-u, kako bi se očuvala kontrola u slučaju nacionalne katastrofe.

Tvorci ARPANET-a stvorili su za projekat TCP/IP (Transmission Control Protocol/Internet Protocol) kompjuterske protokole, a taj isti skup protokola će kasnije biti osnova globalne mreže koju svi mi znamo i volimo.

8. Kontrola letenja

Avioni su bili nov i revolucionarni izum na samom početku Prvog svetskog rata, ali praćenje svih tih aviona bilo je prilično nemoguće sve do usvajanja dvosmernog radija. Ispitivanja slanja radio telegrafa otpočela su 1915. godine, a tehnologija je brzo napredovala. Do 1917. godine, istraživači su konačno mogli da šalju i primaju glasovne prenose preko radija između kontrolora na tlu i aviona u vazduhu, čime je omogućena podrška sa zemlje radi praćenja pilota i prenošenja informacija.

Današnje gume napravljene su uglavnom od sintetičke gume, ali nekada su sve gume morale biti napravljene od pravog, prirodnog kaučuka. Kao ograničeni resurs, guma je nekada bila izuzetno tražena, poput ulja i dragocenih metala, a sa izbijanjem Prvog svetskog rata nastala je očajnička potreba za zalihama kaučuka.

Nakon savezničke blokade koja je presekla put Nemačkoj do njenih jugoistočnih zaliha kaučuka, nemačka farmaceutska kompanija Bajer (Bayer) je primenila svoja istraživanja metil gume i započela sa proizvodnjom gume napravljene od mešavine kreča i uglja.

10. Dronovi

Bespilotne letelice su sada opšte poznate po svojim civilnim i vojnim primenama, naročito sa njihovom širokom upotrebom u ratu protiv terorizma. Međutim, koreni bespilotnih dronova potiču skoro čitav vek unazad. Elmer Speri i Piter Hjuit su razvili prvi dron 1917. godine.
Relativno mala letelica nije imala unutrašnju kontrolu, samo žiroskop za stabilizaciju i barometar za regulisanje visine. Projekat je smatran previše nepraktičnim za upotrebu u Prvom svetskom ratu, ali nastavljeno je sa pokušajima da se uključi tehnologija daljinske kontrole kako bi se upravljalo letelicom sa zemlje. Ta nastojanja su smatrana uglavnom neuspešnim i ovaj rani projekat je ukinut 1925. godine, da bi ponovo bio pokrenut nekoliko decenija kasnije.

11. Plastična hirurgija

Usled rasprostranjenih krvoprolića u Prvom svetskom ratu, hiljade vojnika se vratilo sa fronta izobličeno i sa teškim povredama. Novozelandski naučnik Harold Gilis izvršio je prve rekonstruktivne operacije za vreme rata, nadajući se poboljšanju kvaliteta života ovih ranjenika. Gilis je primenio nove hirurške metode u bolnici britanske vojske u Sidkapu, Kent, gde je više od 5 hiljada ranjenih vojnika prošlo kroz rekonstruktivnu hirurgiju. Mada su plastični hirurzi prvobitno bili fokusirani na pomaganje vojnicima da se oporave, njihove sposobnosti će dobiti mnogo veće priznanje posle rata, a danas se stotine hiljada ljudi širom sveta svake godine podvrgava kozmetičkim operacijama.

12. Moderne avio-linije

Avioni su postojali jedva više od jedne decenije na početku Prvog svetskog rata. Uprkos tome što su relativno bili novina, komercijalna putovanja avionom su već počela da se uspostavljaju, doduše u veoma malim avionima dizajniranim da prenose samo jednog ili dva putnika istovremeno.

Tek 1916. godine je prvi avion sa fiksnim krilima, Vazduhoplovni transport i putovanja, započeo sa redovnim uslugama između Britanije i kopna. Kompanija, ogranak proizvođača aviona AirCo, preuredila je flotu AirCo bombardera koji su bili van upotrebe u putničke avione pomeranjem rezervoara za gorivo u prostor za bombe, čime je trup aviona otvoren za sedenje.

13. Egzoskeleti

U skorije vreme, Ministarstvo odbrane SAD-a je ulagalo značajne resurse u pronalaženje načina da se poveća snaga pojedinačnih vojnika na tlu. Jedna od najperspektivnijih novih tehnologija koje je ovo istraživanje iznedrilo bio je robotski egzoskelet Ekso Bionika, dizajniran tako da poveća snagu u nogama osobe koja ga nosi.

Dok ovi sistemi imaju očigledne prednosti na bojnom polju, imaju još veće primene u mirnodopskim uslovima, omogućavajući paraplegičarima da hodaju. Ove sprave su 2014. godine dobile odobrenje Uprave za hranu i lekove SAD-a, za upotrebu u fizikalnoj terapiji. Iako je njihova upotreba još uvek ograničena samo na institucije za rehabilitaciju, verovatno neće dugo proći dok ne počnemo da viđamo kako ti egzoskeleti pomažu širokom opsegu ljudi.

14. Putovanja u svemir

Fotografije Baza Oldrina i Nila Armstronga koji hodaju po površini Meseca 1969. godine spadaju u najlegendarnije slike dvadesetog veka. Dok je koračanje po Mesecu predstavljalo ogroman uspeh za celo čovečanstvo, tehnologija koji je to omogućila razvijena je sa više pragmatičnom, donekle i ciničnom svrhom.

Sovjetski Savez je lansirao Sputnjika, prvi orbitirajući satelit kojeg je čovek napravio, 1957. godine. Lansiranje su mnogi u SAD-u videli kao opasnost, smatrajući da, ako Sovjeti mogu da lansiraju objekat veličine Sputnjika u svemir, onda bi isto tako lako mogli lansirati nuklearno oružje u svemir. Događaj je otpočeo, a postao je poznat kao svemirska trka između SAD-a i SSSR-a.

15. Atomska energija

Istraživanja o iskorišćavanju energije proizvedene atomskih reakcijama započela su 1930-ih godina, nakon otkrića neutrona, subatomske čestice bez naelektrisanja. Tek 1938. godine je tim nemačkih i austrijskih naučnika otkrio mogućnost da se razdvoje veliki, teški atomi poput uranijuma bombardujući ih neutronima, što je proces poznat kao nuklearna fisija. Kada je ovo otkriće dospelo u javnost, vlade širom sveta, uključujući sve glavne igrače u predstojećem Drugom svetskom ratu, investirale su u projekte za razvoj nuklearnog oružja.

Prvi reaktor koji je čovek napravio oživeo je u SAD-u 1941. godine, postavši važan deo Projekta Menhetn, američkog programa nuklearnog oružja. Posle rata je ogroman trošak istraživanja kako da se razvije i iskoristi atomska energija motivisao vlade da nađu civilnu primenu te tehnologije. Ovaj pritisak je doveo do prvog reaktora za proizvodnju električne energije na svetu 1951. godine u blizini Arkoa u državi Ajdaho, i konačno, do povezivanja prvog reaktora u elektroenergetsku mrežu 1954. godine u Obninsku u Rusiji.

Zanimljivosti dana