NEMA POSLEDICE BEZ UZROKA…

Latinska reč “vatican” izvedena je iz dve reči: vatis = prorok i can-zmija. Vatikan – grad i bazilika Svetog Petra u Rimu,
sagrađeni su na starom paganskom mestu nazvanom Vaticanus Mons ili Vaticanus Collis, što znači “brdo proroštva” ili “zmija
proroštva”. Novčići kovani u Vatikanu često su nosili oznaku CITTA DEL VATICANO što znači Grad Proroštva. (“The Wine of
Babylon”).
“Kata”je na grčkom predlog koji označava kretanje ka nekom cilju. “Holos” znači ceo. Kata + holos = katholikos, što znači
težnja ka sveobuhvatnom. Princip koji simboliše ouroboros (uroborus) je upravo taj, a to je, pokazalo se, i vekovna doktrina
Rimokatoličke crkve. Zločini koje je ova doktrina počinila u svetu u ime borbe protiv jeresi, poznati su.
Krilata zmija (serpent, aždaja, zmaj)nalazi se na starom papskom grbu u vatikanskom muzeju, kao i na podu Vatikana.
Aždaja koja jede ljude u
bugarskom manastiru (simbolizuje Satanu) i Sveti Georgije (simbolizuje Hrista) koji ubija neman. Ovo je princip na kome
katolička crkva propoveda svoju doktrinu – borba dobrih anđela protiv Satane (u islamu je Šejtan).
Kako je ovaj simbol vavilonskih alhemičara i pagana stigao u sedište hrišćanske crkve u Rimu, postao deo njene doktrine i
našao se, ne samo na podu, već i na grbu i papskoj kruni? Mnogo vekova kasnije on ce se naći i na grbovima najmoćnijih
srpskih vladarskih dinastija – Brankovića, Jugovića, Crnojevića. I Obrenovići su imali na grbu uroborusa.
Sve je više sumnji poslednjih godina izneto o tome da li je rimkatolička crkva uopšte hrišćanska. Za mnoge istoričare i
istraživače brutalni i genocidni zločini koje je crkva činila u raznim istorijkim epohama, odraz su uprvo satanističke doktrine u
borbi protiv “jeresi”, a koju je ova crkva sprovodila u ime “hrišćanske vere”. Znamo iz istorije da su “jeretici” bili baš oni koji su
bili tvrđi u svojim hrišćanskim uverenjima. Pljačka i sticanje ogromnog bogatstva putem krstaških ratova takođe nemaju veze sa
hrišćanstvom.
Zanimljiva je i knjiga izdata 1962. pod naslovom “Zavera protiv crkve” (“The plot against Church”), koju je napisala grupa
sveštenika rimokatoličke crkve i potpisala se kao Maurice Pinay. Celu knjigu na engleskom možete preuzeti ovde. U knjizi se
navodi kako je ova Crkva razradila brojne doktrine za pokoravanje naroda i država, a najmoćnije su bile – komunizam, fašizam i
nacizam. Ustaški pokret u Hrvatskoj takođe je delo istih ideologa.
Da li je rimokatolička crkva od početka bila formirana kao zaverenički projekat vavilonskih kabalista i alhemičara ili su se oni u
ovu instituciju infiltrirali vremenom i preoblikovali je preuzevši kontrolu nad njom? To je upravo tema istraživanja koje je
sprovela Barbara Ejho u svom radu “MYSTERY, BABYLON THE GREAT- CATHOLIC OR JEWISH?”

ALEKSANDRIJSKI GNOSTICI, ANĐELI I ISCELITELJI

Pre nego što dođemo do formiranja rimokatoličke crkve, vratimo se još malo judejskim gnosticima i kabalistima, koji su se kao
“Vavilonsko bratstvo” našli u Filistini kako bi preuzeli funkciju nove judejske aristokratije i postavili svog čoveka kao Mesiju,
odnosno vladara na prostoru starog Kanaana (Izraela i Judeje).
Grupa ovih gnostika boravila je i u Aleksandriji u Egiptu. Aleksandrija je u to vreme bila stecište gnostika svih istočnjačkih
škola i tu se obavljala razmena učenja gnostika iz Grčke i Judeje. U slučaju pada Jerusalima, Aleksandrija bi bila centar
kabalističkih učitelja u kome bi oni nastavili rad.
Tako su se vremenom judejska kabala i grčka neoplatonska filozofija sintetizovale. Stvorene je nov kabalizam u obliku
hrišćanske (učene) terminologije.
U osnovi ovog novog gnosticizma je mešavina učenja koje uključuje i istočnjački misticizam sa svojom poznatom školom
koja uči da se nakon smrti duša oslobađa iz tela i odlazi u nebo kako bi se ujedinila sa bogom. I mnogi bogovi iz Vavilona i
Egipta dobili su nova imena, pa su postali grčki bogovi. Tako su antičku Grčku, kako nas laike i danas uče, stvorili bogovi sa
Olimpa, baš kao što su Rim stvorili Romul i Rem koje je dojila vučica. Naravno, pravo je svakoga da u ovo veruje, ali i da mu
ponešto nije realno.
Aleksandrijska biblioteka je 200.
godine n. e. razorena , a značajne knjige i zapisi su navodno uništeni. Istorija za laike kaže da su to uradila izvesna sukobljena
varvarska plemena. Ali, pošto istorija ume i da laže, možemo li pretpostaviti da su mnoga znanja iz ove biblioteke završila
NEGDE i kod NEKOG ko je znao da scientia ipsa potentia est.
Po “Jevrejskoj Enciklopediji” gnosticizam je “…bio jevrejski mnogo pre nego što je postao hrišćanski”.( Ovde se koristi termin
jevrejski, iako se ova reč pojavila mnogo vekova kasnije. Ja ću se za sada radije držati termina “Vavilonsko bratstvo”, videćete
kasnije zašto.)
Tajna doktrina aleksandrijskih gnostika je tako postala hristijanizovana verzija onoga što je bilo sastavni deo vavilonske
kabale. Tako je gnostičko jevanđelje bazirano na kabalističkom poimanju oslobađanja duha od materijalnog sveta uz pomoć
anđela.
Savremenik Isusa Hrista bio je i Filo Judeus (30 p.n.e do 45 n.e). Ovom helenizovanom Judejcu iz Aleksandrije pripisuje se
alegorizacija i misticizam u pisanju Starog Zaveta. “Filo je bio tada Pisar bez premca u ezoterijskom znanju”, tvrdi Helena
Blavatski izuzetan autoritet u proučavanju teozofije. Filo je bio i član elitnog aleksandrijskog teozofskog društva nazvanog
“Terapeuti”, koji su se nazivali i “Ezoterijski krug prosvećenih ljudi”(Iluminati) ili “Mudraci”.
Oni su bili iscelitelji fizičkih i mentalnih bolesti i učenici ezoterijske škole. Neki sledbenici hrišcanstva takođe su pripadali
ovom društvu “Terapeuta”.
I “Terapeuti” i “Eseni” upražnjavali su celibat, sledeći gnostičko uverenje da je materijalni svet stvorio zli anđeo Demijurg
(Satan), te umnožavanje ljudi znači širenje satanske populacije.
Nakon Filove smrti, uzdiglo se u Aleksandriji društvo “Ormus”, poznato i kao “Mudraci svetla”. Ime su dobili po “misterioznoj”
materiji “orme”. I danas neki istraživači nagađaju šta je to tačno, a koja je sastavni deo vode, ali i Sunca, i sadrži neke metale
među kojima i zlato, platinu, iridijum… Ova materija je, navodno, povezivala duhovni i materijalni svet. Ormus se nosio kao
beli prah, koji je nazivan belo zlato (monoatomsko). Bila je to vrsta soli iz koje je poticala mudrost (Filozofski kamen), ali je
korišćen i kao hrana i lek. Nosio se na glavi u kapama. To je verovatno so koju pominje Isus Hrist svojim apostolima učeći ih da
su oni Svetlost sveta i So na zemlji. Društvo “Ormus” imalo je kao svoj znak crveni krst. (Krst je preuzet od egipatskog simbola
života – ank-a). Mešavina magije, alhemije i fantastike koja je prisutna i u Novom Zavetu svakako je delo Pisara iz ove škola.
Staroegipatska “pričest” uz beli prah –
ormusa? Ormus se skupljao od Sunca
pomoći ankha koji je predstavljao je
krst života. Soliti nekom pamet i danas
je česta izrema. (Ili je to bila obična
morska so koja bi ostajala u posudi
nakon što bi morska voda na Suncu
jednostavno isparila, i kojoj su
“Mudraci” dali POSEBAN značaj?
Zaključite sami.)
Osnivač ovog društva je bio monah iz Egipta koji se preobratio u svetog Marka (verovatno) i nastavio da spaja učenje mističnih
tehnika i običaja egipatskih sveštenika sa Hrišćanstvom.(“Antiquities of the Illuminati”)

JUDAIZERI I KRIPTO JEVREJI

Dva veka kasnije Filov sistem alegorijske interpretacije Biblije učili su Klement i Origen u svojoj katehetičkoj školi u
Aleksandriji gde su sintetisali neoplatonizam sa hrišćanskim učenjem kako bi proizveli hrišćansku verziju gnosticizma. Ovi,
pogrešnim imenom nazvani “Crkveni očevi”, bili su asketi. Kasnije su formirali monaška društva koja su vremenom
prerasla u duhovnu aristokratiju koja je bila iznad običnih građana. Dakle, duhovnici posebnih moralnih karakteristika,
posebno učeni, koji su zbog toga tražili i dobili najviši društveni status u Judeji. Poznati su kao judaizeri. Veruje se, mada ne
postoje pisani izvori, da su oni uveli i pojam Goja što se odnosilo na sve one pojedince i narode koji ne pripadaju veri koju
je propovedalo vavilonsko kabalističko bratstvo, kroz svoje škole i svoja učenja. Tako, su samo njihovi sledbenici jedini
imali pravo na Spasenje.

Ako se ovde primeni pojam Jevrejin (kako se prevodi i iz Talmuda), i koji danas obuhvata i Judejce i Izrailje i Hazare i svakog
ko primi “judejsku veru” (jer i tako se postaje Jevrejin), znači da su oni praktično svi već judaizovani, odnosno preko “judejske
vere” prevedeni u isti narod. Jedan narod, jedna nacija, jedna vera. Isti princip koji ima i islam. Hrišćani su , međutim , i
nacionalno i etnički podeljeni. Ali šta je prava judejska vera – učenje Hristovo, Mojsijevo (Tora) ili vavilonski Talmud?
Ipak, ova novokomponovana duhovna elita prilično je iritirala Judejce.
Biblija kaže da su novokomponovani sveštenici (fariseji) išli
obučeni u skupe haljine i okićeni zlatom, dok je narod grcao u siromaštvu pod okupacijom Rimljana. Ova slika ih prikazuje kao
starce bez ikakvog nakita.
Isus Nazarećanin i njegovi sledbenici ovo su oštro kritikovali nazivajući fariseje slepim vođama i licemerima, kojima je više
stalo do zlata u hramu nego do naroda.
Konstantna borba za vlast plemenskih starešina i njihovo nastojanje da baš iz njihovog plemena potiče Mesija (Spasitelj) učinilo
je da narod počne da gubi nadu da će Spasioca ikada dočekati. Kada je rimski imperator Titus razorio Drugi (Solomonov) hram
(oko 70. n.e), staro judejsko sveštenstvo, nasleđeno po krvi (sadukejci-potomci Zadoka), prilično je izgubilo svoj uticaj. To je
bila prilika da fariseji ojačaju svoj uticaj i maskimalno razviju “alhemijske” doktrine (verske običaje) prekopirane iz Vavilona i
Aleksandrije i da preuzmu potpunu duhovnu upravu nad neukim i lakovernim narodom.
Ovo falš sveštenstvo judaizera prihvatiće kasnije hrišćansko učenje, ali tako da će delovalo kao “peta kolona” među Hristovim
sledbenicima.
Deo Judejaca iz Vavilonskog bratstva u Egiptu preobratilo se u začetnike hrišćanstva tamo, i postali kripto – talmudisti. Za Grke
je to ipak bila samo jedna nova vrsta “judaizma”.

JUDAIZERI OSVAJAJU RIM

Jevrejska komuna u Rimu je najstarije mesto naseljavanja Jevreja u Evropu. Za razliku od brutalnog odnosa prema Jevrejima u
Filistini (misli se na sva plemena koja su od 300 p.n.e živela na prostoru bivšeg Kanaana), odnos Rimljana prema jevrejskim
robovima u Rimu je bio mnogo bolji.
Ovi dobri odnosi posledica su savezništva i prijateljstva Makabejaca sa Rimljanima. Tako su neki od Jevreja, koji su pripadali
bogatijim društvenim slojevima i zahvaljujući Makabejcima, došli do veoma visokih državnih pozicija u Rimu, pa su držali i
sopstvene robove.
Pominje se naročito naklonost Julija Cezara prema Jevrejima. Kasnije im je naklonjen bio i Augustus (“Jewish Virtual Library”)
U vreme ranog hrišćanstva jevrejska zajednica u Rimu imala je 40 000 članova.
Nihov broj u Rimu je bio sve veći nakon masovnih deportacija posle razaranja Jerusalima 70. godina n.e. i odvođenja Jevreja (iz
svih plemena) kao robova širom rimske imperije.
Najveća koncentracija Jevreja bila je na mestu današnjag Vatikana.
Sama jevrejska zajednica u Rimu od početka je bila u konstantnom sukobu hrišćana i judaizera. Kako bi iznutra razorili
hrišćansku zajednicu judaizeri su se čak lsžno preobraćali u hrišćanstvo, kako bi i tu unutar hrišćanskih kongregacija delovali
kao “peta kolona”.
Apostol Pavle se još u Filistini hrabro suprostavljao ovim lažnim hrišćanima, pa su ga oni često proganjali, tako da je morao da
pobegne od njih iz Jerusalima.

Zanimljivo je da je on i pre nego što je morao da napusti Jerusalim prorokovao da će hrišćanske crkve i u Rimu biti infiltrirane
jereticima, među kojima će biti najviše judaizera. Posebno je ukazivao na ove jeretike u Korintu i Galateji upućujući im
poslanicu: “… I za lažnu braću koja dođoše i privukoše se krišom da uhode slobodu našu koju imamo sa Isusom Hristom, da nas
porobe. Kojima se ni sahat ne podasmo u pokornost da istina jevanđelja ostane među nama”(Galatima 2:4,5)
Pavle je verovatno anticipirao da se judejska jeres, koja se prvo pojavila u Korintu i Galatiji, može kasnije razviti i u drugim
crkvama, posebno u Rimu koji je bio centrar tadašnje najveće vojne i političke moći.
Iz Pavlove poslanice Rimljanima (16:5 do 15) vidi se da je hrišćanska zajednica u Rimu tada bila podeljena na više crkava, kao i
da su već postojale trzavice između hrišcana Jevreja i nejevreja.
“Iz ovog razloga doktrinarna pozicija jevrejske hrišćanske zajednice u Rimu, sa snagom i uticajem koji je bio predodređen da
raste, nosila je veliki teret u sukobljenosti sa judaizerskom doktrinom koju su nametali sledbenici vavilonskog učenja”, veruje
Barbara Ejho. Zato u svojoj poslanici Rimljanima apostol Pavle im nalaže da imaju “revnost za boga, ali ne po razumu i zakonu,
već po osećaju pravednosti…”
“…Jer je Hristos svršetak zakona. Koji god veruje, opravdan je”.
Ovome je suprotan bio koncept vere judaizera koji su nametali veru po napisanim pravilima odnosno po zakonu.
Najuticajniji među judaizerima bio je Valentinus čija je gnostička škola opstala 600 godina, sve do danas. On je Judejac rođen u
Egiptu 100. godine n.e.
Valentinus je prvi tvrdio da ima vizije uskrsnulog Hrista, nakon čega je otpočela njegova karijera kao učitelja u Aleksandriji.
Valentinus se 136.n.e. premestio u Rim gde je osnovao drugu školu gnosticizma i povukao sa sobom veliki broj sledbenika iz
Sirije i Egipta. U Rimu se predstavljao kao Hršćanin. Tu je osnivao i vodio najrazornije tajne sekte za hrišćene.(“The Plot
Against the Church”, pp. 262-8)
Zbog stalnih nemira, od Rima do Egipta, koje je jevrejska zajednica podeljena na hrišćane (Jevreje i nejevreje) i talmudiste,
činila, Klaudijus koji je vladao od 41. do 54. n.e. izdao je edikt kojom je svim Jevrejima zabranio da se “sakupljaju u skladu sa
tradicijama i načinom njihoviog života”. Naložio je i proterivanje Jevreja iz Rima gde su bili najviše koncentrisani.
Tada je hrišćanska zajednica u Rimu koju su sačinjavali nejevreji istinski počela da se razvija. Ali to je trajalo sve dok Klaudijus
nije umro, nakon čega se judaizeri ponovo vraćaju u Rim i zauzimaju pozicije u hrišćanskoj zajednici nejevreja.
Paljenje Rima koje je istorija pripisala Neronu, najverovatnije je delo “jevrejskih fanatika” koji su za to optužili hrišćane tako
što su ih cinkarili rimskim iperatorima, baš kao što što su Judejci optuživali Pavla vladarima Tesalonikija, kao što su cinkarili
Isusa Hrista kod Pontija Pilata, imputirajući mu da se proglašavao za kralja Judeje i time nipodaštava rimskog Cezara.
Da li je “alhemijska” doktrina sa podmetanjem i lažnim optuživanjem bila začetak globalne političke doktrine “Divide ut
regnes” i “Divide et impera”, koju će kasnije vekovima upražnjavati Vatikan šireći svoj politiički uticaj i moć u svetu,
propovedajući upravo “mir među ljudima” ?
Da li je ovo začetak doktrine u strategiji prikrivenog ratovanja cionista, gde će Mosaad to uzeti i kao svoj moto (“kee
betachbulot ta’ase lecha milchama”), a što je danas poznato po “false flag” terorističkim operacijama širom sveta?

KATOLIČKA CRKVA – HRIŠĆANSKA ILI JUDEJSKA ?

Neron je 64. n.e godine otpočeo sa žestokim progonom hrišćana.
Tek 313. n.e. imperator Konstantin Veliki zaustavio je ove progone i legalizovao hrišćanstvo postavivši ga za zvaničnu veru
Rimljana. Na ovaj način uveo je prividan mir među razjedinjenim verskim vođama, ali je Jevrejima zabranio držanje državnih
pozicija i posedovanje robova, kao i svedočenje na sudu protiv hrišćana.
Tako su da bi opstali u Rimu, sledbenici Talmuda počeli da se preobraćaju u hrišćanstvo i pristupaju rimokatoličkoj crkvi.
Prikriveni iza rimske legalne vere nastavili svoj tajni okultni i paganski gnosticizam. Došavši u poziciju da uđu u svešteničke
redove i rimokatolička crkva je u startu dobila svoju “Petu kolonu”.Osnivanje hrišćanske rimokatoličke crkve za Jevreje
hrišćane je tako od početka bilo očita prevara, o čemu svedoči i odbegli jezuita Alberto Rivera.
Kabalisti su počeli i da menjaju svoja imena i prezimena. Samo “Bratstvo” je znalo svoje članove. Tako su nastali kripto
-Jevreji. Zahvaljujući ovako prikrivenom delovanju, njihov uticaj u Crkvi je vremenom rastao. Preduzimljivi sledbenici
vavilonske alhemije, koristili su boravak u Rimu i za širenje svog uticaja u Evropi. Njihov uspeh je najviše ostvaren putem
novca, posebno lihvarenjem. Količina novca za ove namena bila je sve veća, te su kasnije počeli kao svoje klijente da dobijaju i
evropske monarhe sklone raskalašnom životu i troškarenju državnih para.
Šema preuzimanja vlasti u Rimu otkrivena je kada su dva preobraćena Žida postali rimokatolički sveštenici. (“La Civita
Cattolica”)
Mnogo godina pre pada Rimske imperije, čuvena braća Leman, koji su se preobratili iz judaizma u katoličanstvo i postali
sveštenici rimokatoličke crkve, u jednom svom radu napislai su:
“O, Izrailji Rima, mi razumemo držanje naših ljudi. Ako ste prihvatili pravo posedovanja u koje se zaklinjete, kladimo se da će
za 30 do 50 godina Rim biti u vašim rukama.” (ff. “Rome et les juives” – “Rome and the Jews”)

“I proročanstvo se obistinilo. Grad Rim je brzo pao u ambis, i bio je ekonomski i materijalno podčinjen Jevrejima, kao i svi
drugi glavni gradovi velikih evropskih nacija” (“La Civilta Cattolica”)
Nakon 363 n. e. oživljavaju “jevrejske studije” u Rimu i mnogi školovani učitelji kabale doprinose razvoju jevrejske tradicije
kod rimskih Jevreja, uvodeću u verske običaje liturgijske tečajeve (koji će se kasnije proširiti po celom Rimu).
Da li su upravo ti “liturgijski tečajevi” našli put ka rimokatoličkoj crkvi? Malo po malo oni su se utkali u ono što će kasnije
postati rimokatolička misa?
“Katolička enciklopedija” upravo tako i definiše katoličku liturgiju kao prenesenu iz Mojsijevih zakona i koja
“korespondira sa zvaničnom službom u Hramu Starog Zakona”.

ŠTA JE SVE PREUZETO IZ SINAGOGE :

Sveštenstvo (posrednik između čoveka i boga)
Papa = jevrejski visoki sveštenik
Skup kardinala(70) = 70 Mojsijevih mudraca
Ispovedanje greha = traženje oprosta
Dnevna Misa žrtvovanja = dnevno plajnje ponuda
Oltar za žrtvovanje
Oltarske posude zlatne i srebrne = nalik na drevne posude u kojima se čuvao ormus?
Sveštenička odora
Kardinalska kapa
Darovnaje
Crkveni hramovi
Liturgija
Obavezna nedljna služba = jevrejski sabat
Duhovni praznici
Skapular (natplećnik)
Vaferi i pričest
Paljenje sveća
Sveta vodica
Krštenje = Bat Mitzvah
Nema spasenja izvan Crkve = Goje moraju biti preobraćeni u judaizam da bi mogli biti spaseni.
Što znači da je katolička misa hristijanizovana verzija služenja u sinagogama” koju su vodili “učeni mudraci”.
Tako, za mnoge preobraćenike u katolicizam (Jevreje) to u stvari nije značilo menjanje vere i preobraćanje, već nastavak
judaizma.
(U originalnoj verziji biblije, kako je kasnije otkrio Martin Luter, nigde se nije pominjala crkva kao institucija, posebno mesto za
molitve i postojanje posrednika – sveštenika). Sve ovo bilo je napisano u latinskoj vulgata bibliji
Dakle, ako su judaizeri imali glavnu ulogu u formiranju i osnivanju Rimokatoličke crkve, da li je moguće da je ovaj projekat
zapravo bio mudra kreacija Vavilonskog bratstva kako bi kroz instituciju za Goje, iznutra podrili hrišćanstvo, te da ova
institucija 17 vekova fukcioniše kao prikriveno oružije Satanista? Ili, je možda i sama podela vernika na dve žestoko sukobljene
religije, kojoj će se kasnije priključiti i islam, na principu zavadi pa vladaj, smišljeni projekat, kojim će se vremenom izvršiti
pokoravanja i kontrole čitavog sveta. U tom smislu uloga Isusa Hrista, Božijeg sina, ostaje nejasna. Za koga je radio?
Najzad, da li je Vavilonsko bratstvo na bilo koji način zaista i bilo sukobljeno sa rimskim okupatorima, ili je u potpunosti
sarađivalo sa njima?

Ivona Živković